Netgedichten

netgedicht (nr. 44.532):

ik werp een steen in het heelal

de sterren zijn moe
ze vallen een voor een
mijn dromen uit

ik ga niet meer naar binnen
en verberg het heelal
in mijn lichaam

daar kan ik in het zwijgen
alleen zijn, de dood laten sterven
tegen muren van steen

woorden verbranden, het rouwbeklag
en de verzen die jij met grenzen
overschreven hebt

om de liefde te verliezen
en uiteindelijk

de sterren te doden