de terugkeer van een vriend
over mijlenverre bossen
zong een waterdichte zwaan
zijn vleugellied voor altijd vrij
in zijn gewassen ziel
voor de avond viel was er een brief
hij rustte argeloos in tijd, vergeten
tussen zwervend stof en de grief
van oude woorden
maar de morgen bracht verloren oorden
binnen ander nieuws
nog voor haar adem ouder werd
vertelde ze dat stukgelezen draden
zich verweefden tot een plot
en hij kwam thuis
waar ooit- als per abuis
slechts lege stappen traden
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...icht.php?fotogedicht=terugkeer
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 8 augustus 2012
Geplaatst in de categorie: emoties