Marilyn
Soms fluister ik gewoon je voornaam
zonder dat ik weet waarom
al vermoed ik wel waarom
omdat je een en al liefde was
en een prooi van de valse heersers.
Toen ik down and out was en strompelde
door de straten van Harlingen,
getergd door de welgestelden
en veracht door de goedgelovigen,
aaide ik midden in de pikdonkere nacht
een poes, die net als ik op apegapen lag
in de troosteloze goot.
Haar zachte vacht gaf me meer liefde dan ooit tevoren.
Ik kuste haar aaibare snoet.
Huilde onuitputtelijk.
Van mijn weinige centen kocht ik ansichtkaarten
van jou, zielsverwante Marilyn, waarop je lief
en aandachtig mijn arme bestaan verlichtte,
alsof je de enige was, die mij nog beminde.
Alcohol en hasj maakten een zombie van mij,
maar jij wist me miraculeus op te beuren.
Marilyn, ik weet geen gedicht te schrijven
dat je eer aandoet,
alles wat ik bedenk is veel te min,
stumper die ik ben,
maar jij Marilyn
bent op zich het volmaakte gedicht, snap je?
Geplaatst in de categorie: idool