Netgedichten

netgedicht (nr. 44.743):

In de schemering

soms voelt ruimte
aan als leegstand
en zie ik ieder ander
niet meer als verwant

verblijf dan in de stoet
van zwijgende ogen
schuifelend meegezogen

en waar de richting
er niet meer toe doet

het duidt op dwalen
in stuurloos denken
ik even niets meer
in woorden kan vertalen
waarbij gevoelens ook
nog eens onduidelijk wenken

in deze schemering
is men des te meer
de geboren eenling

zo de mens eigen
keer op keer