Vermoorde engel

(voor Sharon Tate (1943 - 1969))

De toekomst leek schijnend tot ver over de horizon
je pronkte met babykleertjes en je glimlachte
als een filmkoningin, die het geluk had gevonden
in je man Roman Polanski, die je verafgoodde

Je droomde 's nachts van zijn tedere aanwezigheid,
wanneer hij weer moest overwerken in een verre plek
of teveel was doorgezakt in een donker café, waarbij
hij noodgedwongen op een bankje in het park zijn roes
moest uitslapen en ook om nieuwe inspiratie op te doen

Bij zijn nieuwste film vloog hij door de lucht over
het walvisschip, waarop jij naar Londen reisde en je
hebt nog uitzonderlijk goed geacteerd, terwijl je
eerder thuis was in dat idyllische landhuis dan Roman,
die nog het een en ander moest afwerken, big boss

totdat hij gebeld werd door de Amerikaanse politie
en hij vernam dat je beestachtig bent vermoord door
de sekteleden van de psychopaat Charles Manson, die
jouw huis uitkoos, omdat daar ooit iemand had gewoond,
die hem als muzikant had afgewezen. Hoe verknipt!

Je was hoogzwanger en je van geen gevaar bewust,
je maakte je vooral druk om de eerste persweeën en
zeker niet om sinistere insluipers, die moorddadig
tekeer wilden gaan om zogenaamd hun leider te paaien,
de hypocrieten, de primitieve roofdierinstinctratten!

Ik had erbij willen zijn om iedere kogel en elke
dolksteek voor je op te vangen en om, onderschat mijn
strijdvaardige weerbaarheid niet, hen in die nacht
stuk voor stuk met huid en haar op te eten.

Maar in wezen heeft je liefdevolle ziel hetzelfde gedaan.

Sharon Marie Tate Vermoorde engel

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 541