Netgedichten

netgedicht (nr. 45.008):

Zijn ware aard

ik wil oogsten
maar de velden zijn leeg
in schraalheid nog restanten

venijnig stuift
de droge wind
het zand op duinenrijen

het groen
dat welig tierde is al
decennia lang aan het verdwijnen

als het oog van een orkaan
is de woestijn ontstaan
zijn strijd woedt op de flanken

als het stof is neergedaald
toont het eindelijk zijn ware aard
kijkt kil en levenloos de wereld in