Netgedichten

netgedicht (nr. 45.118):

Hoezee

Jarig worden, een jaar erbij
het overlijden komt steeds nader
lacht zich krom, laat zich zien
in wat verdwijnt en blijft in later.

Zij zijn mij dierbaar de doden
van nu, morgen en eergisteren
en buiten begint het knisperen
van bruine, kurkdroge bladeren.

Hun troost is het vergaan van tijd
het malen van de korrels zand
tot zij vierkant geslepen zijn
zich lenen voor bouwsels van pijn.