Netgedichten

netgedicht (nr. 45.154):

Je wispelturigheid

de zon schijnt
toch regen je
in dikke druppels tranen

zwaar hangen ze
aan zomerbloemen
vol kleurige verhalen

vullen snel
de kleine breuken
in de droge herfstgrond

ik kus de
donkere wolken
van je natte mond

laat jouw lach
niet meer verstikken
door je wispelturigheid

zie de lage zon
weer lichten
in je ogen

zij helderen
nu stralend blauw
ondanks het tikje kou