O, heilige toorn o, lieflijk kind!
Raas, mijn kind!
Raas als de woedende wind
die de Aarde weer verschoont
In een flinterdunne hemel woont
de wachter die gezwind
zijn poorten sluit
Een dwaze moeder huilt
haar ziel in stukken
en o, verbaast
het jou, mijn kind
dat de vissen plastic proppen
eten... men moest eens weten...
hoe ik het giftige woord wil vergeten
die ons richting afgrond leidt
want, eerlijk mijn kleine meid
zo jij nog leeft in zuiverheid
en jouw tijd niet verstreken raakt
de engel in ’t geweten waakt
blijf jij mijn Goddelijk anker
Foto: Irmlinda de Vries, 2012
Zie ook: http://oermirm.blogspot.com
Schrijver: Irmlinda de Vries, 9 oktober 2012
Geplaatst in de categorie: maatschappij
overstijgt het woord en raakt de mens in z'n goddelijke ziel.