uiteindelijk
(nog altijd draagt de tijd mijn wonden...)
elk beeld vertelt een oud verhaal
rond mooie woorden struikelt het gevoel van
volgepakte zinnen
om te beginnen was er nog een zachte foto
en een valse naam, die
afscheid aan zijn slippen droeg
waar ik ook naar vroeg, het rolde voor me uit
geen uitgestippelde staketsels
of een patroon naar nieuw
duinenzand grondt helm
aan zee verlaten oorden, ademend, vol water
op mijn huid
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...t.php?fotogedicht=uiteindelijk
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 15 oktober 2012
Geplaatst in de categorie: psychologie