Netgedichten

netgedicht (nr. 45.412):

Verdrongen

Hij stond daar maar, om warmte verlegen,
beide knuisten verscholen in zakken.
Ook uit zijn mond werd toen niets verkregen,
die zocht vergeefs, kon geen woorden pakken.
Hem was geleerd zich niet te verlakken:
“Duw het maar weg waarvan jij te veel weet.”
Het beetje licht, dat langs zijn lichaam gleed,
trof wel zijn blik. Daarin sprak zijn wezen,
stond ook de vraag die hij met zorg vermeed,
voor wie er keek, pijnlijk scherp te lezen.

[dizain bij een krijttekening van kunstenaar Harald Calle]

Schrijver: Ludy Bührs, 22 oktober 2012