Netgedichten

netgedicht (nr. 45.436):

Majestueus

de kale rots
smelt aan mijn handen
spreekt vloeiend over haar ontstaan

de eeuwen lijken
ongemerkt aan haar
voorbij te zijn gegaan

zij kent de oude talen
heeft generaties lang zien vechten
voor hun toekomstidealen

majestueus verheft
zij zich in de woestijn
met aan de voet een lichte pijn

daar verbrokkelen haar lagen
door erosie zal ook
haar bestaan tot stof vervagen