Netgedichten

netgedicht (nr. 45.527):

Ochtendbos

Bladeren vergelen, kleuren dansen in de zon
het ochtendbos ontwaakt, het licht herwon
ik volg de paden, fiets op golvend terrein
kijk steeds rondom om hier stil te zijn

De vogels vliegen, eenden in de sloot
Een moeder brengt hier haar jonkies groot
De schapen grazen, blijven rustig staan
Laten die fietser gewoon maar gaan

In dit bos kan ik niet meer verdwalen
ik doorkruis het op gevoel
denk ondertussen aan mijn verhalen

De dromen die nog te vertellen zijn
het is nu mijn liefste levensdoel
te delen in het geluk en de pijn.