Netgedichten

netgedicht (nr. 45.815):

lege stoelen

het licht heeft zich bevrijd
en heeft mij een volle schaduw nagelaten
ik zou je kunnen vragen
hoe het is
om op papier in duisternis
te verblijven

jouw tegenspraak is zwak
ook van het lot dat dwarrelt
rond woorden van eindeloze eenzaamheid

die dode vlinders begraven
achter het roestig hek dat niemand aanraken wil

behalve de nacht
immer de nacht

hij beroert met zijn lippen
de vleugels

het sterven in schaduw
is hem onbekend

hoe zou het zijn

Schrijver: kerima ellouise, 19 november 2012

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

lege stoelen

4.0 met 8 stemmen

304

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 21 november 2012; Hoe zou het zijn, als het licht de schaduw zou kunnen vangen, het licht van verlangen... Bijzonder gedicht.

Naam:: Irmlinda
Datum:: 20 november 2012
Email:: irmart140xs4all.nl; Je hebt de dode vlinders begraven in een droef woordenspel... Mooi Kerima!

Naam:: julius
Datum:: 20 november 2012; in mooie beelden gedicht

Naam:: elze
Datum:: 19 november 2012; de wil om steeds weer te ontwaken taant af zoals de tijd uit het lichaam verwijnt

Naam:: hans rauch
Datum:: 19 november 2012
Email:: hrauchsimpc.nl; Prachtig en vooral aangrijpend.
Voor mij althans.

Naam:: wuitserd
Datum:: 19 november 2012; schrijven in het zwart in het hart.

Geef je reactie op deze inzending: