Netgedichten

1979 - heden

netgedicht (nr. 45.836):

Verdwaald verlangen

Wanneer het in
Het hoofd altijd

Vandaag is, en er
Geen gisteren meer bestaat

En morgen al lang uit
Het zicht is verdwenen -

De mist slechts
Bij tijd en wijle

Op wil trekken

En de mens, hoewel
Slechts even dan, een

Glimp opvangt van
Wie hij was of misschien

Nog steeds wel is -

Wanneer zelfs die ene
Naam die uitsluitend

Bij hem past omdat

Het werkelijk de zijne is
Alleen soms hem nog

Te binnen schiet -
En het verlangen om

Zichzelf weer te kennen
Als enige nog uitkomst

En redding biedt
Dan is ook dit verlangen

Samen met zijn eigen ik
Verdwaald geraakt

En zijn beide
Onvindbaar gemaakt