Ineengevlochten zielen
Je slaat je hartenklop
als vrolijke fonteinen
sinds de val zijn einde brak
Ik omgeef je
met een aura van warme licht
wat schijnt in toverogen die verblijden
Dan leg ik jouw hand op mijn boezem
in een roes van openlijk
en vrijelijk de zinnen strelen
wanneer we de liefde met tomeloze energie bespelen
We kijken elkaar de kunst af
van onze vleugels wijd uit de plooi vouwen
op de dragende wind
Als de thermiek verdwenen is
strijken we vederlicht neer
tot onze dromende zielen zijn opgelost
in een dauwdrop van de geest
waar mijn ziel zich vloeibaar nestelt
en het liefdesvuur zich geeft
Zie ook: http://oermirm.blogspot.nl
Schrijver: Irmlinda de Vries, 22 november 2012
Geplaatst in de categorie: liefde
Liefde als metgezel