Een huid van zilverschoon
Ik sta wakker in mijn kamer
en kijk flux de wereld rond
Daar waar ooit mijn schaduw stond
ligt een worp aan scherpe messen
Het is enigszins na zessen
als de liefde zich ontkurkt
Trouwe dienaar der beminden
die zich openhartig schurkt
langs een huid van zilverschoon
kriebelen vonken sensueler
Zinnenstrelend in het donker
waar de oermaterie woont
Zie ook: http://oermirm.blogspot.nl
Schrijver: Irmlinda de Vries, 24 november 2012
Geplaatst in de categorie: liefde