Netgedichten

netgedicht (nr. 46.089):

verwijt

Nu hoor ik die tune bij het huwelijk van Maxima,
die moeten we er ook in hebben en

daarna van Lionel Ritchie : we played the games
that people play, so many dreams that flew away.

Gecombineerd met die Afghaanse lijn.

Maar ja, wat praat ik, jij vergat gewoon
dat we het er vandaag over zouden hebben.

Ik had afgelopen weekend er nogal over nagedacht.

Nou ja, jammer, is geen verwijt.
En dit lees je ook al niet. Ook geen punt.

Wel!

Ik moet mezelf verwijten, maar wat in de kroeg te zitten.

Het is nog niet niet te laat misschien, ik moet echt wat doen, anders word ik gek, maar misschien jij niet

een Italiaans liedje voert me nu weg naar
woorden die ik wel hoor maar niet eens kan opschrijven

en daar wil ik ook eigenlijk naar toe

het is al laat, zo laat, veel te laat, de tijd dat je gaat verwijten.