Netgedichten

netgedicht (nr. 46.093):

ik was een kind

het is stil
alsof bij iedere sneeuwvlok
een nieuwe schaduw valt

jij zit schuin tegenover mij
het brengt een soort triestheid
in de kamer

we bewegen steeds dieper in de winter
nauwelijks meer dan een ongecirkeld woord

dat in de waanzin van de wind
onbekende richtingen op vingers telt

onophoudelijk, voorbij als suikerspinnenwolken
waarin ik afwezig ben

ik sta op
de avond scheurt open
in iedere beweging

Schrijver: kerima ellouise, 11 december 2012

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

ik was een kind

4.7 met 6 stemmen

193

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:: Irmlinda de Vries
Datum:: 13 december 2012
Email:: irmart140xs4all.nl; De blauwdruk van een bevroren jeugd... Intens mee beleefd Kerima!

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 11 december 2012; Diep in de stilte van de winter...mooi geschreven Kerima.

Naam:: claire
Datum:: 11 december 2012; Intens en beeldend.. Met name; we bewegen (...)
En de regel 'het brengt (...)' doet me denken/voelen aan een kamer gevuld in sepia..

Naam:: hans rauch
Datum:: 11 december 2012
Email:: hrauchsimpc.nl; Laat stof je gezicht van verlangen niet bedekken
en kijk naar die suikerspinnenwolken om dan
wit te dragen, kleur van reinheid en vreugd.
Mooi Kerima.

Naam:: winterwiet
Datum:: 11 december 2012; winter in wollen woorden, maar beelden die kou lijden.

Geef je reactie op deze inzending: