inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 46.119):

Op een huid van Indisch goud

Woorden hagelen een witte waas
over het doodgeboren kind, lang geleden

Moeder borduurt - half blind – haar littekens,
op een huid van Indisch goud

Vader bouwt zijn onzichtbare Bersiap
met een ondoordringbaar doodzwijgen

Hij drinkt zijn verdriet van harde tranen
verslikt zich en barst

Hun oudste dochter is reeds het huis ontvlucht
Bekleed haar ‘ vrijheid ‘ met taal en tekens
uit een niet geziene wereld

De andere dochter waaiert door de kamer
als een wajangpop, maar haar schaduw
danst niet mee op de klanken van de stenen roos
die deint
en valt...

Het hart van deze bloem, van deze familie, breekt
Het loof is reeds verkruimeld en de teint is al lang verbleekt

Hier, in dit schemerhuis
Hier, in dit lang verzwegen verhaal
Hier, in dit vlakke Nederland


Zie ook: http://oermirm.blogspot.nl

Schrijver: Irmlinda de Vries, 13 december 2012


Geplaatst in de categorie: verdriet

4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 318

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
15 december 2012
Intens, het verdriet voelbaar. Knap geschreven Irmlinda.
Naam:
kerima ellouise
Datum:
14 december 2012
heel mooi opgebouwd naar het einde, een einde dat de mond doet sluiten! knap!
Naam:
Pama
Datum:
13 december 2012
In de schaduwen en schimmen ligt de ethiek geankerd in de waarde en normen, dé troost in de cultuur. Mooi gedicht Irmlinda.
Naam:
Thomas Koppelaar
Datum:
13 december 2012
Email:
thomaskoppelaaryahoo.com
Aangrijpend gedicht over een beschadigd gezin. Goed geschreven, Irmlinda !

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)