Netgedichten

netgedicht (nr. 46.343):

Droom over verleden liefde

Je laat op winterdag zelfs bloemen bloeien
in klank van je stem en warmte uit je hart
met je oogopslag die alle treurnis tart
band van vertrouwen en liefde doet groeien.

Met geur van roos en jasmijn ben je omringd
je bent als een vogel in blauwe lucht
een zwaluw zo’n schoonheid met zwevende vlucht
droom die zich iedere nacht aan mij opdringt.

Maar heel ver ben je verwijderd van mijn hart
slechts jouw beeltenis is in mijn brein gegrifd
bewaard als kleinood uit verleden jaren.

Nu denk ik weer aan jou en voel diepe smart
zet nu mijn gedachten aan jou hier op schrift
wil al mijn herinneringen bewaren.