Netgedichten

netgedicht (nr. 46.640):

Compositie

grijsheid is niet uit jouw gezicht te vegen
toch blijven de denkrimpels intact
ritmisch klap je in je handen onverstoorbaar
alsof je nog daar bent, daar waar muziek nog muziek was

men groot werd gebracht op de tonen der liefde
nog schuilde onder moeders rokken, een spelend kind
nog gewoon was, tezamen at aan grote tafels
die netjes waren bedekt, en de wijn rijkelijk vloeide

nog altijd dansen de poppetjes van haar ogen
gewillig laat zij zich meevoeren door de akkoorden
waarin ze zich onderdompelt en niet meer
uit ontwaken wil