Netgedichten

netgedicht (nr. 46.642):

schoonrijders

(in zijn koude mantel hangt nog
een winter van toen)

nu vorst de aarde dekt-
wit en stil rond vogels waadt, laat ik niets na

de ijsdans van een glijdend paar
draait achten boven water
sierlijk als een kleinood in vergeten glans
hun wals smelt weg

waar ik herinneringen leg, leg jij
het beeld van nu

zwierend, zwevend tot bevroren lof
de Hof van Eden leegt zijn paradijs
voor even
is dít wereldje van ijs

switi lobi