voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 46.694):

een doodstille schelp

toen ik nog kind was
tilde ik de zee op

alles lag stil, alles was groots

de mooiste kleuren bogen hun rug
naar de overkant; daar ergens lag Engeland,
Ivanhoe en een leeuwenhart

ik sleepte rivieren mee, legde me neer
tussen kussentjes van duinen en koortsachtige
jongens

hoorde het klapwiekend lichaamgeklater
van de horizon, klaarwakkere sterren dansten
met me mee

er was tijd en licht genoeg

Schrijver: kerima ellouise, 23 januari 2013

Geplaatst in de categorie: filosofie

een doodstille schel

1
2
3
4
5

4.0 met 4 stemmen

250

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: Jan Haak
Datum:: 27 januari 2013; Sterk en herkenbaar beeld van kinderdromen...schipper mag ik overvaren...

Naam:: wtewten
Datum:: 23 januari 2013; na het lezen bonanza ik op je woorden, vol heimwee naar dit jeugdgeschrijf.

Naam:: Sanne L
Datum:: 23 januari 2013
Email:: sannesanne175hotmail.com; Heerlijk. Gedicht met het oog naar vroeger.

Geef je reactie op deze inzending: