inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 46.717):

uit een ander seizoen

iedere dag reinig ik mijn lichaam
met zeep
ik schrob mijn huid
van wit naar roze
naar rood
tot haast bloedens toe
tot ik niets meer dan water hoor

ik draai me weg
van de nacht en van al dat sterven
waarmee ik leef

mijn ziel wil aaien, waaien, zwaaien,
schuimen naar zee

naar duinrozen
die ik kan neerschrijven
alsof ik er in woon, benaderbaar
door warme wind
en het glimlachen van een kind

een zandrimpel schreeuwt
een rode veeg

ik vang alweer zijn echo op

Schrijver: kerima ellouise, 25 januari 2013


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 348

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
27 januari 2013
Zielsnijdend mooi..... Hier past enkel stilte.
Naam:
lijda
Datum:
26 januari 2013
Mooi Kerima, juist het optimisme spreekt mij aan.
Naam:
kornelis
Datum:
26 januari 2013
pijn lees ik
pijn
Naam:
Sanne L
Datum:
25 januari 2013
Prachtig, sprekend gedicht, waar gevoel naarvoren komt.
Naam:
whitewhote
Datum:
25 januari 2013
andere tijden, andere zinnen, met gevoelens die zichzelf beginnen.
Naam:
Allard
Datum:
25 januari 2013
"Een zandrimpel schreeuwt". Als beelden klinken kunnen, dan klinkt dit beeld prachtig.
Naam:
Pama
Datum:
25 januari 2013
Email:
pebmartenskpnmail.nl
De echo's die we binnen krijgen komen meestal uit een reflectief en associatief vermogen. Mooi benoemd.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)