uit een ander seizoen
iedere dag reinig ik mijn lichaam
met zeep
ik schrob mijn huid
van wit naar roze
naar rood
tot haast bloedens toe
tot ik niets meer dan water hoor
ik draai me weg
van de nacht en van al dat sterven
waarmee ik leef
mijn ziel wil aaien, waaien, zwaaien,
schuimen naar zee
naar duinrozen
die ik kan neerschrijven
alsof ik er in woon, benaderbaar
door warme wind
en het glimlachen van een kind
een zandrimpel schreeuwt
een rode veeg
ik vang alweer zijn echo op
Geplaatst in de categorie: psychologie
pijn