Netgedichten

netgedicht (nr. 46.853):

de schors van de nacht

laat me
als een kleine vlam
mezelf zijn
want hoe anders kan ik uitleggen
dat de nacht zich niet vergist
naakt op mijn schouders

hij is een reiziger
-ik ken zijn gewoonte-
en komt binnen via schemerlicht

berooft een boom van zijn bladeren
en ebt dan weg in het oog
van alledag

laat me
het ruisen legt zich neer

ik klink zachter op het kussen
van vergetelheid

Schrijver: kerima ellouise, 3 februari 2013

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

de schors van de nac

4.0 met 10 stemmen

329

Er zijn 10 reacties op deze inzending:

Naam:: Marije Hendrikx
Datum:: 8 februari 2013; Zo heel erg breekbaar, rijk en mooi is dit gedicht geschreven.

Naam:: kornelis
Datum:: 5 februari 2013; moet aan Lucebert denken als ik je fragiele gedicht lees:
'alles van waarde is weerloos'

Naam:: Jan Haak
Datum:: 4 februari 2013; Mooi en gevoelig Kerima!

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 4 februari 2013; Het deemster nestelt zich in de nacht, als een donzige slaap op een kussen. Evenzo wordt de nieuwe morgen weer geboren. Mooi Kerima.

Naam:: Pama
Datum:: 4 februari 2013; Een vlam die brandt ondanks de wind, verwarmt de reiziger die in de harten weer een plekje vindt. Mooi.

Naam:: Petra Hermans
Datum:: 3 februari 2013
Email:: worldpoet546live.nl; Kerima, je hebt in dit gedicht mooi en prachtig
de aardse zaken met beleving der mensen weten
te combineren! Mijn complimenten.

Naam:: elze
Datum:: 3 februari 2013; jij schrijft en ik geniet ,,dankjewel

Naam:: Jeroen Splinterman
Datum:: 3 februari 2013; Een beelden fluisterend gedicht.

Naam:: wewhy
Datum:: 3 februari 2013; hoe zachter de beelden, hoe kussender het lezen.

Naam:: switi lobi
Datum:: 3 februari 2013; Kerima, je hebt me meegenomen...

Geef je reactie op deze inzending: