inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 46.950):

Zielsverwante verlatenheid

Dikwijls wanneer ik
mezelf in eenzaamheid verlicht
door over het alleen zijn te peinzen

vrees ik weer de zielsverwante verlatenheid
die tijdens mijn herinnerde jeugd
zo voelbaar was in heimweedromen

ik keer dan terug
in verwilderde rozentuinen
en probeer mijn gevoelens
in uitvoerige brieven te omschrijven

maar ik besef tenslotte
dat het niet te vermijden is
dat ik opnieuw zal voelen
hoe het is geweest

tijdens de zielverwante verlatenheid
van mijn eenzame jeugd.

Schrijver: Jeroen Splinterman
Inzender: Henk van Dijk, 10 februari 2013


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 249

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Kees Borgdorff
Datum:
12 februari 2013
Een goede poging tot reflectie.
Laatste twee regels zijn overbodig.
Naam:
Bert Weggemans
Datum:
11 februari 2013
Mooie, invoelbare schildering in woorden - graag gelezen!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)