Dat wat komt
de koude struikelt
over grond en verwachting
hij kent zijn plek
geboeid aan de gouden ring;
een vlek,
waarover ik weldra weer zing
na een laatste ijselijke overnachting
het is niet aan mij
al sturend of trekkend
een hand te verheffen
of warme wind te verspreiden
ik kan het niet zien
dan wel, nu al
voelbaar beseffen
maar iemand zal allengs
de aarde wekken
voor jou, voor mij,
ons beiden
Zie ook: http://blog.seniorennet.b.../julius_dreyfsandt_zu_schlamm/
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 12 februari 2013
Geplaatst in de categorie: jaargetijden