Titelloos
heb jij weet van droge tranen
die zonder drempels
onhoudbaar versnellen
het zielen pad kwellen
en een weg naar buiten
willen wagen
maar tegen beslagen
ramen stuiten
lach jij ook wel eens
als je lijf
in beton is gegoten
of nagels je vastpinnen
terwijl de zucht
in ijzer blijft opgesloten,
wezenloos diep van binnen
voel jij ooit
als jouw woorden
een afstand willen slechten
ook,
de verte van onpeilbare
diepe grachten
dat trommelvliezen
niet trillen,
verzaken
en jouw pijn zich
aan machteloosheid
hechten
Zie ook: http://blog.seniorennet.b.../julius_dreyfsandt_zu_schlamm/
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 13 februari 2013
Geplaatst in de categorie: emoties
Dat wat niet te zien is, maar voelbaar des te meer (zo lees ik...)