En toch
al lichten ze op in het schijnsel
van de vroeg geboren ochtend
al wemelen zij rond
haar zwart en wit gesokte voeten
zij ziet haar woorden niet
al groeien ze in schaduw
tegen muren
uit ogen van mensen
de kwispelstaart van een hond
en de grijns van haar lapjeskat
zij zwemt in woorden
woorden als zachte strelingen
woorden glad als een aal
hard als het hoofd van haar vader
en alle vaders na hem
woorden als muziek
als gesels die striemen
woorden als wolken
als een zachte deken
woorden als een snik
fluisterende woorden
zacht zalvende
gierende woorden
schreeuwende woorden
brullende, kolkende woorden
woorden woorden woorden
zoveel woorden
hopeloos verdwaalde
gekmakende woorden
alle woorden tegelijk
en toch
ziet zij haar woorden niet
Zie ook: http://www.maryama.nl
Schrijver: Marije Hendrikx, 4 maart 2013
Geplaatst in de categorie: mystiek
Ze wachten ergens, hoewel ze hier een prachtig gedicht vertolken!
soms is er niet eentje bij die past.
Mooi beschreven Marije.