vijftiger jaren
voor Lucebert
(alles van waarde is weerloos)
ik maak mezelf wijs
dat ik de weg weet in
een tijd die niet meer is
dat ik de grijs sluier
oplicht als klamme vitrage
zo zie ik het plaatje
van mijn jeugd weer in
zwart/wit op mijn netvlies
wanneer ik probeer dit
plaatje in te kleuren blijf
ik steevast hangen aan het sepia
wat fotootjes met kartelrand
die mij in sobere beelden vertellen
van de pijntjes melancholie en de
herinnering aan bescheiden geluk
die anno nu voor andere ogen weerloos
zijn en niets van waarde bezitten
Geplaatst in de categorie: tijd