inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 47.664):

er zaten meeuwen op dit papier

is mijn vleugel
niet meer dan denkbeeldig, dan een wimper
van de wind over dichte zee, ik vraag je, immer
of ik wolken ben, transparant voor het oog,
van nog minder dan een gezicht

golven ruisen door elkaar heen, harder dan ooit
tot ze het antwoord zijn geweest

ik plaats -straks- op de tijdlijn
terwijl de dag in stukken breekt

wellicht ben ik het
die niet meer kan vliegen
of het verlangen nog langer in handen houd

de wind maskeert

zwart


Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 4 april 2013


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 199

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

Naam:
Roland Hainje
Datum:
6 april 2013
Er zijn geen antwoorden gegeven.. Misschien veronderstellingen. Mooi, mystiek geschreven.
Naam:
geeraardt
Datum:
5 april 2013
terwijl meeuwen schreeuwen
golven bruisend ruisen
verwaait de wind het zand
wat blijft is dat je altijd
kunt vliegen in de geest
Naam:
julius dreyfsandt zu schlamm
Datum:
5 april 2013
de wind maskeert,,,juist
Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
4 april 2013
De wind verbergt de donkere wolk samen met de zon.
De vleugels willen vliegen naar de kim. Het oog ziet.
Mooi gedicht Kerima.
Naam:
elze
Datum:
4 april 2013
smakelijk en gestroomlijnd gedicht ,,
Naam:
Pama
Datum:
4 april 2013
De zandcultuur van de ziel heeft een eigen tijdsgewricht, afhandelijk van de windrichting en de getijden. Heel mooi Kerima.
Naam:
Petra Hermans
Datum:
4 april 2013
Email:
worldpoet546live.nl
Mooi spel, Kerima, van kleine symboliek en ook
zwevende elementen. Van mij, hoef je niet 'zwart'
te eindigen, maar jij bent de dichteres!
Naam:
zeewiet
Datum:
4 april 2013
weer die breekbaarheid in zeezand geschreven, met zilten pen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)