Netgedichten

netgedicht (nr. 47.715):

dansen op scherven

een breekbare bloem
ontluikt voorzichtig, kleiner nog dan ik

er hangen spiegels in mijn ogen
ze dragen zachte beelden en de glimlach
van een kind

heel voorzichtig noem ik namen
als een heldendaad uit ooit, toen één plus één
slechts simpel uitkomst zocht

nu draag ik mee, als nooit tevoren
en mijn lied verhaalt van meer

vertaald in zoete woorden vang ik, keer na keer
mijn bekkens vol geluk

niets is -nog langer
stuk