Netgedichten

netgedicht (nr. 47.805):

Hoe ver nog?

Eind der wereld is mij niet te ver
zolang U het einddoel bent
dan trek ik geleid door de ster
naar oorden die niemand kent.

Waar ik verdwaal door duisternis
gaat U mij voor in zuil van licht
zelfs door de dichtste wildernis
houd ik mijn oog op U gericht.

Als wateren mijn weg versperren
baant Uzelf voor mij een pad
door de nacht bij licht der sterren
houd U stevig mijn hand gevat.

Noch honger of dorst zullen mij kwellen
op mijn pad door de woestijn
water doet U uit rotsen wellen
U zorgt dat er altijd manna zal zijn.