Prima ballerina, dans nog eenmaal...
Frivool beent haar danspas
Een glimlach in een ver verleden
lonkt de beminde
Een beetje ‘ unter den Linden ‘
Net dat vleugje romantiek
waarin de prima ballerina zich verliest
Als elastiek wervelt zij hemellicht
in pirouettes
haar minnaar houdt zijn adem in
Met tenen gespitst spreidt zij haar tutu glad
in een rustpunt...
en dan de opmaat naar iets grotesk!
Orkestraal stuwt maat voor maat
haar leven voort, gezwind
sterft zij een duizend doden
om de gunst, de roem of wat dies meer zij
Haar tegenspeler tilt haar hoog,
nog hoger
dan de choreografie gegeven was
en zij ‘ stort ‘ neer
Zo tragiek het publiek meevoert
van op- naar ondergang
Ja, er rollen tranen van louter hartzeer
Zij ijlt de koorts der minne
Haar lichaam vormt de symboliek
een stervende cadans
die enkel nabloeit - weelderig -
en gedijt in het stille diep
van een vertroebeld Zwanenmeer
xs4all.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: afscheid
prima
681
Geef je reactie op deze inzending:
Mooi gedicht Irmlinda.
Mooi op muziek gezet, Irmlinda !