voor de gebrokenen

de zon schijnt
op ontbladerde bomen

takken gehuld in donkere herinneringen
stof in de zwervende wind

de trein raast in sporen
voorbij dierlijke klanken

achter gelaten in nevels
af en toe trekt een wolksluier op

haar nauwelijks
hoorbare snikken
ze zeggen dat ze lacht

een vrouw in foetushouding
weerspiegelt in stilstaand water

haar muze giet pokon in de kristallen vaas
met rozen in de knop.

Biografie van deze schrijver

psychologie wolksluier gebrokenen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 88