Op het aambeeld van een gespleten geest
Om de pijn te verbijten heb ik het eigen bloed geproefd
Het lot heeft mij de strot geknepen
en angst de meerpaal tot een kolk geroerd
Hier wacht de stad een wiegendood
Hier ijlt de nacht
haar morgenrood
* * *
Om het aangezicht te redden heb ik de nagel van de kist geslagen
De traan heeft het hart verstikt
en rouw een muur van verval gesierd
Hier lacht een grijns zijn spiegelbeeld
Hier knarst venijn
zijn tanden bloot
* * *
Het leven houwt zijn beeltenis op het aambeeld van een gespleten geest
* * *
Om de wereld te omvatten heb ik het lijf met de ziel verruild
De list heeft hier zijn loot gestekt
langs de lat van de geest gelegd
Hier stokt de adem nodeloos
Hier brandt de koortsdroom
tomeloos
zo reddeloos verloren...
Zie ook: http://oermirm.blogspot.nl
Schrijver: Irmlinda de Vries, 11 juni 2013
Geplaatst in de categorie: ziekte
in een verhaal en dan in een Netgedicht!
Mooi!
Ik neem mijn dichtershoed voor je af!
'Om de pijn..., om het aangezicht...,
om de wereld te omvatten...'