Troost

In zinloos weer geeft staren
een richting
hulpeloos weliswaar
en met een kalme vervreemding

langs de naamloze oevers
echoot de laatste winter
struikelt het zomerpaleis binnen
poogt tevergeefs leegte te vullen

een koningsspan overziet
het geraamte van woest en leeg
vult hemelsbreed de ontdooide tuin
met stralende schoonheid

terwijl dichtbij een kleurloze geest
beweegt naar een onbestemde dimensie.

Biografie van deze schrijver

leeg koud land

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 156