Netgedichten

netgedicht (nr. 48.712):

In vreemde buitens

kom de laatste tijd
in vreemde buitens
waar bloemen hun hart
niet meer sluiten

dag en nacht
niet meer strijden
schemering vermijden
in het licht van samen zijn

vogels het vliegen
zijn verleerd
omdat zij zweven
in leven met lucht

eten uit de hand
in een land dat
geen contrasten kent
het geven is gewend

waar overvloed
ieder als koning weet
melk en honing deelt
zonder onderscheid