vers-gevallen
en zo verdwijnt de avond
weer in woorden
het gaat niet verder
meer
dan de harde oppervlakte
en het mes dat de riemen
snijdt
van mijn eiland
-op slot-
in de hoek van de kamer
ik haal mijn portret van de muur
missen doe ik je al lang niet meer
ik zou niet weten hoe
Geplaatst in de categorie: psychologie
fraaie openingszin trouwens