tien in de hand
er stond een vogel op een paal
één vogel maar
en verder was er niets; ik telde
overkanten langs de lijn- geen één hetzelfde
slechts het zijn der bloemen
kleurde vaag
mijn tas verdroeg gestaag de zwaarte van
een lome dag: haar buitenkant verstoft
van binnen lag een oud gebaar
zwaar ademend benam ik haar
gewichtig wat er lag
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...togedicht.php?fotogedicht=tien
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 15 augustus 2013
Geplaatst in de categorie: psychologie