avondgebed
ergens nog een kus in grijs…
als ik dan buig in licht devote knikken
tot mijn knieën aarde raken
zacht en ongerept
ik ben behept met deze gave
tot ze adem vangt en zingt: een zuiver lied
verdriet is tijdloos, ook na zoveel jaar
ik zoek je, vind je -telkens weer
mijn kind
dit blind zijn schuurt en schuurt
in glasgebonden ogen
waar de zon haar hitte stuurt
en waar
jouw bloemen drogen
... 2003-2013
In memoriam: Sascha ...
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...cht.php?fotogedicht=avondgebed
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 30 augustus 2013
Geplaatst in de categorie: emoties