Netgedichten

netgedicht (nr. 49.124):

of was het vier

het gaat om een wereld
die traag wordt
althans in mij

ik pluk appels
uit een boom, leg ze
rond de stam

wrijf met een zakdoek
over hun huid

het dwingt tot geschreeuw
dat niemand mag horen

dan schik ik ze naast elkaar
jaar na jaar

vanaf wanneer wil ik dood
ik begin vanaf zes

en til alles op, eronder
liggen kindergebedjes

alsof het memoblaadjes
zijn
van stilte

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/vlinderwindekind/

Schrijver: kerima ellouise, 10 september 2013

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

of was het vier

4.7 met 6 stemmen

198

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:: Marije Hendrikx
Datum:: 13 september 2013; Appels met een huid zo mooi maar kwetsbaar als dunne vlindervleugels.Pijnlijk mooi deze memo's in stilte.

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 12 september 2013; Door de tijd geschreven notities, ze liggen in de kamers van het hart.
Toen was de lach, daar de traan... Mooi gedicht Kerima.

Naam:: Adeleyd
Datum:: 12 september 2013
Email:: rosa.olaertsskynet.be; Heel bezinnend en toch niet droevig. Mooi!

Naam:: switi lobi
Datum:: 11 september 2013; Kerima, intiem en rakend.. en o, zo bijzonder mooi

Naam:: wuitschaert
Datum:: 10 september 2013; jeugd begint met het leren van woordjes, later het schikken en nog later het plaatsen hier. rijkdom om lezen.

Naam:: Pama
Datum:: 10 september 2013; De biologische klok tikt zijn eigen wiegeliedjes, daaruit vallen steeds meer afgeschreven memoblaadjes neer. Mooi stil en beschouwelijk.

Naam:: geraardt
Datum:: 10 september 2013; intrigerende beelden...
Terwijl je zelf trager gaat, gaat de tijd sneller op weg naar de dood...

Geef je reactie op deze inzending: