Netgedichten

netgedicht (nr. 49.155):

Eemland

In de boomhut zit hij
uren al op wacht.
Het kunstig vlechtwerk
van bamboe verwondert
hem niet meer.

Rillingen van kou brengt
zelfs de tropennacht.
Dan hoort hij
het verre schreeuwen
van brulapen.

Zijn gedachten dwalen af,
terwijl hij lacht,
naar het Eemland
van zijn jeugd.
Slierten mist…

Getogen op de kleigrond,
soms hard dan zacht;
erboven roept de grutto
en wind en zon spelen
met de wolken.

Hoort hij tussen oerwoudkreten nu het knerpen van het ijs?
En ziet hij echt een vroege kievit tegen polderluchten grijs?

Zo is het in de jungle dat verstilde winterwei hem heugt.
Zeker weten, zijn natuur ligt in het Eemland van zijn jeugd.