Stuurloos
als stilte overgaat
in doelloos zwijgen
en dagen zich van
licht middels schaduw
naar nacht aan
elkander rijgen
dan sterven bladeren
aan de huid
bevriest het levenssap
rond de ziel
stokt de adem
in een wezenloos geluid
zwalkend door
de ijle lucht
zoekt het kwetsbare,
nakend gekleed,
al roepend
naar de verloren vrucht
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 13 september 2013
Geplaatst in de categorie: psychologie
Mooie 2e en 3e strofe, de 1e wat voorspelbaar.