inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 49.180):

vingeroefening

(tegen wil en dank)

soms stokt de poëzie
dan voelt het leeg van binnen
niets kan ik dan beginnen
hoe ik ook hoor of zie...

soms stokt de poëzie
dan zijn mijn woorden op
niets kan ik nog verzinnen
en er valt niets te winnen...

soms stokt de poëzie
dan raak ik buiten zinnen
en sta ik op mijn kop
mag ik opnieuw beginnen..?

Schrijver: Lejo van Kuijeren, 16 september 2013


Geplaatst in de categorie: overig

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 136

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
gregor
Datum:
19 september 2013
Zoals eerder gesuggereerd is, is dit even een pas op de plaats.
heel mooi.
Naam:
Pama
Datum:
17 september 2013
Een adempauze verruimt de kijk op ons eigen poëtische vermogen en kwaliteit ? Mooi gedicht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)