Netgedichten

netgedicht (nr. 49.300):

Vertel eens even

In een spiegelbeeld intens kijken
verwachten het zelf volledig te zien
maar te voorschijn komt de achterkant
van het gezicht, nek en schouderblad

Het spiegelbeeld is niet de werkelijkheid
zoals een landkaart niet het geurend land
immers verkleind en minutieus platgeslagen
in kleuren voor hoog en laag tot leven komt

Jouw gezicht is voor mij glad gestreken
om te strelen, het roept in mij steeds
een zachtheid op, heeft mij aangeraakt
louter en alleen door met de ogen

te behouden wat ademt door het zicht
wat warm dampend uit de oren komt
jou te zien zoals je even bent en blijft
wat links zit, blijkt dan eigenlijk rechts

in de spiegel, knijp maar in je linkerwang
want jij hoeft echt in mij niet te geloven
behalve in jezelf met alle redelijkheid
als je voor me zit of languit voor me staat