Netgedichten

netgedicht (nr. 49.335):

Stille tekens

Zwalkend op het pad der weemoed
spreekt de taal zijn stille tocht

Een plaggenhut markeert verlatenheid
wanneer koude mijn ogen blind traant

De windhoos blaast een boomkruin kaal
lenig dansend
herfstig sjansend
wat meteen de adem stokt

En waar mijn geest de winter wacht
waarin ik jou zo naarstig zoek
met handen blauw gevroren

draagt jouw stem mij verder weg
van stille tekens
diep begraven
- ondergronds

Toen jij in mij de liefde vond
bleek jouw hoofd een kraaiennest

Ik spreek nu slechts in zwijgzaamheid
kauwend op dit liefdesleed

Nimmer zal ik je vergeten
noch jouw wereld, noch wat rest...

Zie ook: http://oermirm.blogspot.nl

Schrijver: Irmlinda de Vries, 30 september 2013

irmart140

xs4all.nl

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

stille

tekens

herfst

4.0 met 5 stemmen

444

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:: Coby Poelman-Duisterwinkel
Datum:: 3 oktober 2013; Weer zo'n sterk gedicht met prachtige beelden vol melancholie.

Naam:: LadyLove
Datum:: 2 oktober 2013; ' waar mijn geest de de winter wacht ' prachtig Irmlinda, eenzaamheid, zo voelbaar.

Naam:: K.Borgdorff
Datum:: 1 oktober 2013; Je mooi klinkende zinnen
verzanden helaas in zoetigheid.
Richt je visie meer op het leven, Irmlinda.
Dat beklijft beter!

Naam:: Egbert Jan van der Scheer
Datum:: 30 september 2013; Mooie melancholische woorden Irmlinda.

Naam:: Thomas Koppelaar
Datum:: 30 september 2013
Email:: thomaskoppelaaryahoo.com; Als altijd kies jij je woorden heel zorgvuldig dus ook weer in dit fraaie gedicht over dat gesprek dat je met je innerlijk voert..

Geef je reactie op deze inzending: