inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 49.475):

het fundament op scheuren

ik ken al de scheuren bij naam, het jaartal
van geboorte de mail op datum het gesprek
wat niet loont, beloftes in loze ruimtes dragen
mijn spouw op het laatste fundament

ergens sijpelt wat vocht over het behang, het
voedt de bloemen op het gele perkament, de nacht kent
zijn slaap niet meer en beeft onder het zeilen
tegen de wind

het laveren in ruimtes die er niet toe doen, het
boetseren van je handen totdat het wit verbleekt
bij de komende winter waar de sneeuw al de
kieren zal vullen en het tochten wordt geremd

wat is tijd, waar is het gebleven toen ik als kind
al zoekende was naar de dagen die me vragen
waarom ik nog steeds als mens als man me
laat voegen met wat droog los grind
*****

Dit gedicht gemaakt n.a.v. de aardbevingen bij ons in groningen, ook ik heb veel schade maar de afwikkeling hiervan gaat zeer moeizaam, het vergt veel van een mens

Schrijver: elze, 13 oktober 2013


Geplaatst in de categorie: actualiteit

5.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 114

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)