inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 49.556):

Deze bloem mocht geen naam

I

Het waren de hemeltranen
of het wegkwijnen
van het zieke kind

Of het slapend geweten
wat het licht niet zou zien

Vader is mij een onbekende

Hij is de dreun in mijn herinnering
of de duistere schim in mijn ooghoek

Maar nooit zag hij het kind in mij
Die bloem mocht geen naam hebben,
mocht nimmer bloeien

Voor hem is het leven een grafsteen:
het onkruid van de oorlog
- heeft zijn ziel allang overwoekerd...


II

Het is het gestamel
of het gehamer op goed fatsoen
als Moeder zich geen houding weet

Of het inktzwart in de priemende ogen
van grootmoeders portret

Moeder strekt haar rechterhand
om te aaien wat zij zojuist
met haar linkerhand doodkneep

Het went niet
om aan mijzelf te moeten ontsnappen

En weer die druilerige hemeltranen
die met stomheid geslagen woorden

over de geknakte bloesem in het bleke, zieke kind...

... Er zou meer aandacht mogen komen voor kinderen van getraumatiseerde ouders en voor die ouders zelf ...


Zie ook: http://oermirm.blogspot.nl

Schrijver: Irmlinda de Vries, 20 oktober 2013


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 425

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
23 oktober 2013
Het verdriet door de woorden, het raakt Irmlinda.
Naam:
Edwin van Rossen
Datum:
21 oktober 2013
Wauw, wat heb je dit prachtig neergezet. Heel gevoelvol. Woorden die raken in het hart.
Naam:
kerima ellouise
Datum:
20 oktober 2013
Mijn bewondering om dit zo te kunnen neerzetten! Heel knap!
Naam:
Thomas Koppelaar
Datum:
20 oktober 2013
Email:
thomaskoppelaaryahoo.com
Je ouders kan je niet uitkiezen, vrienden gelukkig wel, Irmlinda.
Triest maar op waarheid gebaseerd gedicht dat mij echt heeft geraakt, heel herkenbaar...
Ik blijf bij jou en jou steunen liefste !

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)